Κάθε εβδομάδα και ένα νέο περιστατικό έμφυλης βίας βλέπει το φως της δημοσιότητας. Κάθε τόσο μια νέα γυναικοκτονία επιχειρείται να συγκαλυφθεί και να σκεπάσει το χέρι της πατριαρχίας που την υλοποίησε και την καθοδήγησε. 13 γυναικοκτονίες μέχρι σήμερα μόνο για το 2021…!!! Το φαινόμενο της έμφυλης βίας δεν αποτελεί πλέον ένα μακρινό καθεστώς. Βρίσκεται δίπλα μας, στις σχολές μας, στις γειτονιές μας, στους κύκλους μας. Εκφραστές του είναι πολλές φορές «ευυπόληπτοι» πολίτες, καθηγητές πανεπιστημίων, στελέχη της δημόσιας διοίκησης, άνθρωποί «ινδάλματα». Είναι εξάλλου ο ίδιος ο κυρίαρχος λόγος που θρέφει την πατριαρχία, τις εξουσιαστικές συμπεριφορές και δημιουργεί και την πολλαπλών μορφών έμφυλη βία.
Η φετινή 25η Νοέμβρη, διεθνής ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, έρχεται σε μια περίοδο που η μαχητική επανεμφάνιση του φεμινιστικού κινήματος , η οποία έχει προκαλέσει μια ευρύτερη ανάδειξη του ζητήματος της έμφυλης βία στην κοινωνία, βρίσκει απέναντί της κυβερνητικές πολιτικές που υποβαθμίζουν τη δυνατότητα υποστήριξης των κακοποιημένων, κλείνοντας δομές και εντείνοντας την εκμετάλλευση και την καταπίεσή τους. Δεν διστάζουν ακόμη να ξαναφέρουν στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής σκοταδιστικές αντιλήψεις που περιορίζουν τον ρόλο της γυναίκας σε αυτόν της μητρότητας (οργανώνοντας συνέδρια γονιμότητας) ή να νομοθετήσουν εγκλωβίζοντας τις γυναίκες σε κακοποιητικούς γάμους, όπως έγινε με το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας. Με αυτή την θεωρητική επανεξόρμηση των πιο μαύρων πτυχών της κυρίαρχης καπιταλιστικής ιδεολογίας, επανεξοπλίζεται θεωρητικά η καθημερινή άσκηση έμφυλης βίας και ενισχύονται τα παραδοσιακά στερεότυπα για τα φύλο, εγκλωβίζοντας όσες και όσους δεν συμμορφώνονται σε αυτά στο περιθώριο ή ακόμη και στο θάνατο (γυναικοκτονίες, λιντσάρισμα μέχρι θανάτου του Ζακ/Zackie).
Η μάχη απέναντι στην έμφυλη βία και την πατριαρχία είναι μία μάχη ενάντια στην κυριαρχία και τους κοινωνικούς κώδικες που έχει επιβάλει. Είναι μια μάχη επανακαθορισμού των όρων κοινωνικής διαβίωσης στη βάση ενός απελευθερωτικού προτάγματος, έξω από οικογενειακές, θρησκευτικές, επιστημονικές, οικονομικές και εξουσιαστικές συμβάσεις. Σήμερα είναι πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη να δοθούν χρήματα από τους δήμους και τις περιφέρειες για να ανοίξουν δημόσιοι ξενώνες επιζωσών, για τη δωρεάν και χωρίς αποκλεισμούς πρόσβαση σε προγράμματα ένταξης για όλες, για την οικονομική, νομική και ψυχολογική υποστήριξη στα θύματα, ενίσχυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, υγείας, περίθαλψης και όλων των κοινωνικών δομών, κατάργηση του νόμου Τσιάρα που εγκλωβίζει τις γυναίκες σε κακοποιητικές και εκβιαστικές σχέσεις, ανατροπή του νόμου Χατζηδάκη που καταργεί το 8ωρο και ανοίγει το δρόμο για απολύσεις επιζωσών.
Ο σημαντικότερος κρίκος όμως ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βία είναι η ίδια η δράση του κινήματος. Η άμεση καταγγελία και δημοσιοποίηση όλων των περιστατικών κόντρα σε λογικές συγκάλυψης. Η οργάνωση συλλογικοτήτων και ομάδων με μαχητική διεκδικητική δράση, προκειμένου να δημιουργηθεί εχθρικό περιβάλλον για όλους τους επίδοξους κακοποιητές. Ένταξη αυτών των ζητημάτων σε κάθε έκφραση του κινήματος, από τους φοιτητικούς συλλόγους, μέχρι τα εργατικά σωματεία. Αντιθεσμική, αντικαπιταλιστική πάλη που δε θα ιεραρχεί ως κυρίαρχο τον αγώνα για τα «μέτρα της πολιτείας», αλλά θα δημιουργεί ένα νέο πλαίσιο αξιών και ελευθεριών κόντρα και ενάντια στη σαπίλα των πολύμορφων εκμεταλλευτικών καπιταλιστικών σχέσεων.
Όλες- όλοι στη συγκέντρωση ενάντια στην έμφυλη βία και την πατριαρχία στον Αγ. Νικόλαος την Πέμπτη 25/11 στις 18:30
Λέσχη εργαζομένων και νεολαίας Βόλου
Μεταμορφώσεως 19
