Η ανάληψη της εξουσίας στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν «γυρίζει» τη χώρα 20 χρόνια πίσω, όπως εύστοχα περιγράφουν ξένοι διπλωμάτες και αναλυτές. Δυο δεκαετίες, στην ουσία χαμένες, από κάθε άποψη -τόσο για τη χώρα όσο και για τους πολίτες της, κυρίως για τις γυναίκες.
Όπως φαίνεται από τις εικόνες και τα βίντεο που έρχονται στο φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, οι εκπρόσωποι του «ασθενούς φύλου» είναι εκείνες που μένουν πίσω, καθώς οι άντρες επιλέγουν να εγκαταλείψουν με κάθε τρόπο τη χώρα –ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να… κρεμαστούν σαν τα «τσαμπιά» από ένα αεροπλάνο που αναχωρεί από την Καμπούλ, την ώρα που αυτό απογειώνεται.
Την ώρα που η διεθνής κοινότητα επιλέγει να αποστρέψει το βλέμμα της και να καταδικάσει με… ευχολόγια, ενώ θα έπρεπε να είχε προλάβει καταστάσεις, για τις γυναίκες ο φόβος επιστρέφει. Ήδη, από τις αρχές Ιουλίου, όταν οι Ταλιμπάν άρχισαν να καταλαμβάνουν τις πρώτες επαρχίες στο Αφγανιστάν, ξεκίνησε και ο «εφιάλτης» για τις εργαζόμενες γυναίκες. Μαχητές των Ταλιμπάν μπήκαν στην τράπεζα Azizi Bank στην Κανταχάρ και διέταξαν εννέα εργαζόμενες να φύγουν.
Ταλιμπάν με τα όπλα στα χέρια συνόδεψαν τις εργαζόμενες στα σπίτια τους και τις διέταξαν να μην επιστρέψουν στην εργασία τους, όπως αποκαλύπτει το δίκτυο Al Jazeera. Μάλιστα, όπως δήλωσαν στο δίκτυο τρεις εργαζόμενες και ο διευθυντής της τράπεζας, οι Ταλιμπάν τις πληροφόρησαν πως αρσενικά μέλη της οικογένειάς τους θα μπορούσαν να πάρουν τη θέση τους στην τράπεζα.
«Είναι πράγματι παράξενο να μην σου επιτρέπουν να εργαστείς, αλλά τώρα αυτό συμβαίνει», δήλωσε στο Reuters η 43χρονη Νουρ Κατέρα, μια από τις εργαζόμενες στην τράπεζα Azizi Bank. Το περιστατικό είναι ενδεικτικό για το τι πρόκειται να συμβεί από δω και πέρα στις γυναίκες του Αφγανιστάν, έπειτα από 20 χρόνια αγώνων για ίσα δικαιώματα.
Από το 1996 μέχρι και το 2001, την περίοδο που οι Ταλιμπάν είχαν την εξουσία στο Αφγανιστάν, οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να εργαστούν, τα νεαρά κορίτσια απαγορεύοταν να πάνε σχολείο και ήταν υποχρεωτική για όλες τις γυναίκες η κάλυψη του προσώπου, ενώ για να βγουν έξω έπρεπε να συνοδεύονται από άρρεν μέλος της οικογένειάς τους.
Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με αναφορές του Στέιτ Ντιπάρτμεντ το 2001, οι οκτώ κανόνες που ίσχυαν για τις γυναίκες, έχοντας επιβληθεί από το καθεστώς των Ταλιμπάν, ήταν οι εξής:
1. Έπρεπε να είναι καλυμμένες με ενδύματα από την κορφή ως τα νύχια.
2. Δεν τους επιτρεπόταν να εργαστούν, παρά μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις.
3. Δεν τους επιτρεπόταν να πηγαίνουν σχολείο.
4. Είχαν περιορισμένη πρόσβαση στο σύστημα Υγείας.
5. Δεν μπορούσαν να βγουν από το σπίτι τους, χωρίς να συνοδεύονται από άνδρα-μέλος της οικογένειάς τους.
6. Όταν έβγαιναν έξω, έμπαιναν σε ειδικά λεωφορεία, ενώ για να μπουν σε ταξί, θα έπρεπε και πάλι να συνοδεύονται από κάποιον άντρα, συγγενή τους.
7. Γενικά, οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν στον δρόμο, χωρίς να συνοδεύονται από κάποιον άντρα, ποθυ να είναι συγγενικό τους πρόσωπο.
8. Τα παράθυρα των σπιτιών τους έπρεπε να είναι βαμμένα, προκειμένου να μην μπορεί κανένας περαστικός απ’ έξω να δει στο εσωτερικό τους.
Λογικό είναι, έπειτα απ’ όλα αυτά, οι γυναίκες να φοβούνται για το μέλλον τους και για το τι μέλλει γενέσθαι, μετά την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι, σε περίπτωση παραβίασης κάποιου εκ των παραπάνω κανόνων, οι γυναίκες τιμωρούνταν με ξυλοδαρμό και, σε πολλές περιπτώσεις, με θάνατο δια λιθοβολισμού.
protothema
