Η Αντικατασταλτική Πρωτοβουλία ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση με μπογιές στα Δικαστήρια Βόλου.
Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση που αναρτήθηκε σε ιστοσελίδα αντιεξουσιαστικού χώρου:
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας διανύει την 58 μέρα απεργίας πείνας και την 13 μέρα απεργία δίψας με μοναδικό δίλλημα την αξιοπρέπεια του η τον θάνατό του, ή στην “καλύτερη” περίπτωση μια ανεπανόρθωτη βλάβη των ζωτικών οργάνων .Η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί με κάθε μέσο να εξοντώσει τον απεργό πείνας τόσο ψυχικά, κάνοντας ότι περνάει από το χέρι της για να του στερήσει τις άδειες που νόμιμα δικαιούταν , όσο και σωματικά πλέον. Προσπαθεί να εκδικηθεί τον ίδιο αλλά και αυτά που πρεσβεύει υπενθυμίζοντας μας οτι δεν υπάρχει δημοκρατία για τους πολιτικούς της αντιπάλους. Το κράτος πρόνειας πάει περίπατο και την σκυτάλη πέρνει το κράτος πρόληψης και καταστολής των κοινωνικών αγαθών.
Στο σημείο της απεργίας πείνας και δίψας που βρίσκεται ο αγωνιστής μπορούμε πολύ εύκολα να ερμηνέυσουμε τις προθέσεις της κυβέρνησης . Προσπαθεί να εδραιώσει συνειδησιακά σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας τον αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα ως έναν κατα συρροή δολοφόνο , και να δικαιολογήσει την ιδιαίερα αρνητική μεταχείρισή του παλιότερα και την πολιτική και σωματική του εξόντωση που επιχειρεί με σαδιστικούς όρους τα τελευταία εικοσιτετράωρα.
Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και οι δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών μιλούν για τη δημοκρατία η οποία δεν εκβιάζεται και δεν εκδικείται. Ο ανεξάρτητος και αμόλυντος θεσμός της δικαιοσύνης απέριψε την αίτηση διακοπή ή αναστολής της ποινής του απεργού πείνας. Πλασάρει έμμεσα την ελπίδα οτι η διαπραγμάτευση ίσως να έχει μια θετική έκβαση περιμένοντας από τον ίδιο να λήξει τον αγώνα του.Σε περίπτωση που τα γεγονότα προλάβουν αυτή τη διαδικασία και αποκτήσουμε τον πρώτο νεκρό απεργό πείνας, θα νύπτουν τας χείρας τους επικαλούμενοι την διαλακτηκότητά τους σε αντίθεση με την αδιαλαξία και την μη μεταμέλεια του αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα. Αλλά ξέρουν καλά οτι σε αυτή την περίπτωση η οργή θα αντικαταστήσει τα δάκρυα.
Ως αντανακλαστική απάντηση μετά τα μεσάνυχτα βρωμίσαμε την πρόσοψη του δικαστικού μεγάρου για να είναι σε αρμονία με τις συνηδήσεις των δικαστών και των εισαγγελέων. Δεν είναι κίνηση εκφοβισμού προς του “δικαστικούς λειτουργούς” γιατί ξέρουνε οτι εφόσον δεν μπορούμε να αγγίξουμε την καριέρα τους δεν έχουν κάτι να φοβούνται. Είναι πιο πολύ μια πράξη που θα μας γειώσει στην πραγματικότητα και θα σπάσει την τρομουστερία της αστυνομοκρατούμενων αστικών κέντρων και μια πράξη υπενθύμισης της ευθύνης που φέρουν στο βασανισμό του αγωνιστή και σε όποια αρνητική έκβαση της υπόθεσής του.
